De aula van de school leek even op een van de vele podia in attractiepark Duinrell gedurende een Tinadag. Meisjes, maar ook enkele jongens, dromden na afloop van het optreden van de kinderboekenschrijfster om haar heen. Ze wilden vragen stellen, een boek kopen of een handtekening scoren.

Doodstil hadden de brugklasleerlingen op vrijdag 14 oktober naar kinderboekenauteur Maren Stoffels geluisterd die dit jaar voor de tiende keer naar de school kwam. In drie sessies gaf ze alle brugklassers een kijkje in haar leven en werk. Ze begon haar optreden met het vertellen over haar beste jeugdvriend en zijn opa, die ook haar opa werd. ‘Mijn nepopa.’ Ze verhaalde uitgebreid over de vele uitstapjes die zij en haar jeugdvriend maakten met deze opa, die hen meenam naar verlaten fabriekspanden om rond te dwalen. Ze sprak over de toenemende dementie bij deze opa. Over zijn wens om nog een keer in zijn leven naar zo’n oud gebouw te willen gaan om te kijken of er nog iets van hem lag. Over de onmogelijkheid van die wens en Marens plan om zelf de nacht voor de sloop van het pand daar rond te kijken.

‘Wat denk je?’ vroeg Maren. ‘Is dat mij gelukt? Ben ik die nacht stiekem dat gebouw ingegaan? Wie denkt van wel?’

Aarzelend gingen er wat vingers de lucht in.

‘Wacht even,’ zei Maren. ‘Je moet wel bedenken dat het verhaal dat ik net vertelde verzonnen is.’

‘Wat?’ riep een meisje uit.

‘Nee!’ verzuchtte een ander meisje dat helemaal meegegaan was in Marens verhaal. ‘Verzonnen?’ Ze wist niet of ze nou opgelucht of boos moest kijken.

‘Zo gaat dat met schrijven,’ zei Maren. ‘Je verzint iets en je vertelt het alsof het echt gebeurd is. Wat ik net deed, was schrijven, maar dan hardop.’

Maren vertelde over haar laatste boek, Ik zie je tussen de wolken, en beantwoordde vragen van brugklassers en las een fragment uit een van haar boeken voor. Het uur vloog om. Een schrijversbezoek is de manier om het lezen bij leerlingen te stimuleren. Met het bezoek van Maren aan de school is dat zeker gelukt.

(Marlies Verhelst)